Grouse mountain Vancouver

Twee nachten Vancouver. We kwamen begin van de middag aan. Na het inchecken hebben we wat boodschappen gedaan om de koelkast goed te vullen. Daarna zijn we naar Stanley park gegaan.
De tweede dag Vancouver zijn we naar grousemountain gegaan. We hadden hierover gelezen en het leek ons een dagvullend leuk programma. Het was een half uurtje rijden van het hotel. Onder aan de berg hadden we opties. We hadden een kabelbaantocht omhoog in gedachten maar er bleek ook een wandelpad te zijn. Marcel zag deze tweede optie wel zitten. En raadsel wat zijn motivatie precies was: de alarmerende borden bij het begin van het pak (doe dit niet tenzij je topfit bent, wij zijn niet aansprakelijk wanneer je dood gaat, zorg dat je minstens een liter water hebt, flip-flops niet toegestaan, teruglopen is verboden dus als je begint maak je het af, enz) de rek en strek-oefeningen die iedereen deed voordat ie het hek door ging of gewoon het gratis karakter van deze tocht naar boven, maar Marcel overtuigde ons er van dat we het heus wel konden. Nog eens wijzen naar sommige sukkels met kleinere kinderen dan de onze die het hek door gingen zonder rugzak aan proviand. Oké dan, laten we deze 1000 meter hoge berg te voet beklimmen. Zo gezegd zo gedaan. En nee....wij hadden ook geen vier liter water bij ons zoals aanbevolen voor vier personen. Twee liter max. Het begon gelijk met een stijle weg en behalve nog stijlere stukken is het niet anders meer geworden. Oh ja....het waarschuwingsbord aan het begin wist ook nog te vermelden dat wanneer we boven waren we een weg hadden afgelegd die gelijk stond aan anderhalf keer de empire state building oplopen met de trap. Dus...... we waren onderweg en teruglopen was verboden. Wat een schitterende weg naar boven door het bos was dit zeg. Af en toe was er wel een nette trap maar meestal was het klauteren over wortels en stenen. Er stonden 40 bordjes naar boven waardoor je wist wanneer je op een kwart (10/40 stond er dan) of op de helft (20/40) was. Danillo vloog naar boven en moest steeds op ons wachten. We hadden afgesproken dat hij elke vier bordjes zou wachten, maar na de helft vond hij elke tien bordjes een beter plan.
We haalden de top zonder problemen. Daar wachtte ons een heel mooi uitzicht. En de lunberjackshow. Een hoop acrobatiek van een houthakker die de hoogste boom in klom, in de top enge manoeuvres uithaalde en zich vervolgens liet vallen waarna hij toch aan een touw vast bleek te zitten. We aten een welverdiende lunch, keken naar de grizzlyberen die hier een stukje grond hadden gekregen en kochten een kaartje voor de kabelbaan naar beneden. Al met al een gevulde dag. We gingen nog even winkelen om daarna bij een all you can wat sushi restaurant aan te schuiven. Het was heerlijk maar een avontuur op zich zo'n Japanse kaart zonder plaatjes. Een hoop gegoogle kon voorkomen dat we dingen aten die we niet wilden. Hoe die kaak van die zalm toch op mijn bord is gekomen weet ik daarom niet, maar al met al was het heerlijk. 'S avonds een beetje op tijd want morgen vroeg weer op om de overtocht naar Vancouver island te maken.